Chaos!

Zondagochtend werden we wakker in ons nieuwe huisje. Na het halen van een broodje zijn we lekker even naar het zwembad geweest. ’s Middags wilden we graag naar Masaya omdat dat een feest zou zijn. We zijn met z’n vijven (met een Nederlands meisje, Lyse) met de bus naar Masaya gegaan en kwamen daar tot de ontdekking dat het er niet echt feestelijk was. Even over de immense markt gelopen en toen maar snel de bus terug naar Granada gepakt. Helaas was deze bus al behoorlijk vol, dus hebben we de hele rit gestaan tussen een heleboel Nicaraguanen en rotte tomaten. ’s Avonds hebben wij voor een makkelijke maaltijd gekozen: de plaatstelijke kip-snackbar (soort van KFC).

Maandag was het dan zo ver: onze introductie bij La Esperanza. Dit is de vrijwilligersorganisatie waar wij de komende weken voor gaan werken. Er werd van alles uitgelegd van huisregels tot en met hoe de computerspelletjes op de scholen werken. We hebben alle vier de scholen van deze stichting bezocht en kregen hierna te horen op welke school wij waren geplaatst. Dit ging op z’n Nicaraguaans: het klopte voor geen meter, terwijl we al bijna een jaar bezig zijn met het regelen van deze minor/stage. We zouden eerst in de ochtend gaan observeren voor ons onderzoek en in de middag Engelse les gaan geven, maar nu bleek dat het Engelse team te groot was. We konden er voor kiezen om te tutoren (één op één) of om leerkrachten te assisteren. We kozen voor het laatste, maar kunnen altijd nog aangeven als we iets anders willen. Wij vinden het niet erg dat we geen Engelse les kunnen geven, omdat we anders hele lange dagen zouden maken. Nu zijn we alleen de hele ochtend aanwezig op de school, dit kost ons meer dan genoeg energie. Het avondeten hebben wij zelf gekookt: spaghetti met een lekker gezond sausje met producten van de markt.

Op dinsdag gingen we voor het eerst naar onze stageschool lopen. Er werd gezegd dat dit 45 minuten zou duren, maaaaar… dat is dan wel op het Nicaraguaanse tempo. We moeten onze looppas erg aanpassen aan dit tempo. Aangekomen op de school werden wij letterlijk gedumpt in een klas. Lisa en Christel doen hun onderzoek bij groep 3 en Leanda en Lisanne doen onderzoek bij groep 1/2. Ook assisteren wij de leerkracht(en) van de groep en andere groepen op de school. Bij aankomst was het één grote chaos en dat bleef de hele dag zo. Je moet je voorstellen dat de lokalen hier i.v.m. de warmte open zijn en dat je dus alle kinderen en leerkrachten om jouw lokaal heen ook hoort. Dit zorgt er voor dat het op scholen een enorm kabaal is en iedereen boven elkaar uit probeert te schreeuwen. De schoolpleinen bestaan uit kiezelsteentjes, stof, zand en enkele bomen. De kinderen vermaken zich daar prima mee. De kinderen gooien steentjes naar elkaar en dit lijken de leerkrachten niet zo veel uit te maken. '
Bij Leanda en Lisanne in de klas was er een soort informatiebijeenkomstje georganiseerd. Tijdens deze bijeenkomst haalde een moeder opeens haar borst uit haar t-shirt en gaf ze in het midden van de klas haar kind borstvoeding. Best apart, zou in Nederland echt niet gewaardeerd worden. Op de terugweg liepen we terug met andere vrijwilligers (en dus niet met de Nicaraguanen) en deden we er opeens 30 minuten over om thuis te komen. Na alle rijst van afgelopen weken hadden we zin in ‘Hollandse pot’: aardappelen, wortels, ui en een stukje vlees.

Woensdag was het weer vroeg dag, we moeten om 7 uur bij de kathedraal zijn om met de groep studenten naar school te lopen. Het is een fijn idee dat je niet alleen of met z’n tweeën loopt, want je loopt door de achterstandswijken van Granada naar de school. De conclusie aan het eind van deze dag was dat het vandaag minder chaotisch was op school. We hebben een begin kunnen maken aan ons onderzoek en we konden al wat meer helpen in de klas. Toen we over de markt terugliepen kwamen we weer wat opmerkelijks tegen (je verbaast je hier de hele dag): krijsende varkens in twee soort van kruiwagens.
Vanavond gaat Christel geïmproviseerde nasi koken, want ze wil bewijzen dat ze kan koken.

Voor dit weekend hebben we een weekendje naar San Juan del Sur op het programma staan. Dit is een badplaats in het zuid-westen van Nicaragua en hier leggen vele schildpadden hun eieren rond deze tijd van het jaar.

Tot blogs!