Op een onbewoond eiland

Woensdagochtend vertrokken wij (helaas nog zonder Lisanne) naar de Spaanse school, waarna we gelijk zouden vertrekken naar één van de vele eilandjes van Granada. Volgeladen met tassen fruit, broodjes en veel water/drinken gingen we met z’n allen in één bootje. Heel knus! Het eiland was onbewoond, maar had wel (schommel)stoelen en een heeeeeel mooi uitzicht. Geweldige plek om Spaans te leren, maar ook om het gezellig te hebben en lekker te relaxen. Je bent dan echt afgesloten van de stad en de armoede. Eerst kregen we een uurtje les en na een pauze was het tijd voor: jaja, kwartet en who’s the man. Uiteraard allemaal in het Spaans. Toen de vis was gevangen, schoongemaakt en opgegeten gingen we weer richting ‘huis’. Eenmaal thuis zijn wij als echte studenten hard aan de studie gegaan, omdat we morgen HET Spaanse examen zouden krijgen. Misschien denken jullie wel dat wij hier alleen maar leuke en mooie dingen doen, maar het leren van Spaans kost echt meer energie en tijd dan jullie waarschijnlijk denken.

Donderdagochtend liepen wij vol spanning richting school. Onze eerste toets na de zomervakantie, toch weer even wennen, vooral als het letterlijk zweten is tijdens je examen (niet alleen door de moeilijkheidsgraad, maar ook zeker door de temperatuur). Donderdagmiddag gingen Lisanne en Leanda op bezoek bij de Nicaraguaanse dokter. De conclusie was dat wij beiden een voedselvergiftiging en een parasiet hebben. Hopelijk komt dit na wat medicijnen goed. Christel en Lisa hadden een andere activiteit gepland staan voor deze middag: het kijken van een Spaanse film over de oorlog in El Salvador (de oorlog in El Salvador lijkt op die van Nicaragua, alleen is er van Nicaragua geen film).

Vrijdag was onze laatste dag van de Spaanse cursus. We kregen vandaag allemaal de uitslag van het examen en hadden alle vier tussen de 80-83% gescoord. Hier zijn we heel tevreden mee. Achteraf gezien zijn deze drie weken heel snel gegaan. We hebben best veel Spaans geleerd en de middagactiviteiten waren ook erg leuk, mooi en bijzonder. Na de uitreiking van ons diploma hadden wij ook een cadeautje voor het hele leuke team van de Spaanse school. De stroopwafels waren al bijna op voordat we weg waren! Als middagactiviteit gingen we cocktails maken. Er was flink wat drank ingeslagen en er was ook flink wat door heen gegaan. ’s Avonds zijn we met de groep Nederlanders en ook wat andere buitenlanders de stad in gegaan. Het was een erg gezellige avond en we hebben veel gelachen.

Zaterdag was verhuisdag: we zouden gaan verhuizen naar een vrijwilligershostel van La Esperanza. Spannend, we hadden geen idee wat we moesten/konden verwachten. Nadat we met onze koffers door de taxi in de buurt van het huis zijn afgezet (ze kennen hier nauwelijks straatnamen, waardoor je echt moet zoeken naar je woning), ontdekten we bij binnenkomst dat er nog iemand anders in het huis woonde. Er lag nog een telefoon, vieze vaat, gebruikte lakens, tassen, schoenen, boeken en noem het maar op. We konden moeilijk contact krijgen met degene die ons begeleid. We moesten maar wachten totdat de persoon thuis kwam. Toen Lisa en Leanda de was op wilden gaan halen (hmm, lekker fris van de wasserette, toch een geluksmomentje), kwam het meisje van de tassen thuis. Ze vertelde dat dit het beste en schoonste huis is van alle vrijwilligershuizen en dat we niet zo moesten klagen. Na wat schoongemaakt en opgeruimd te hebben was het huis prima te doen. En na even wat boodschapjes te hebben gehaald (Christel en Leanda zijn niet verdwaald, we kunnen het wel Lisa) zijn we deze hele lange blog aan het schrijven. Vanavond gaan we even ergens een hapje eten als de regen is opgehouden.