Nieuwe week, nieuwe ervaringen

Lieve volgers,

Zondagavond zou Christel zich gaan bewijzen. Dit was even spannend (komt door eerdere ervaringen), maar het was heerlijke kippensoep geworden! Dat mag ze vaker maken!

Maandag was het weer tijd om naar stage te gaan. Lisa is vandaag met nog een andere vrijwilliger met vijf kinderen naar de tandarts geweest. De tandarts zag er schoon uit, maar wel met wat minder materialen dan in Nederland. Ook kon iedereen die zat te wachten kijken naar de persoon die behandeld werd. Dit zouden we in Nederland niet zo op prijs stellen. Bij alle kinderen werd er minimaal één tand getrokken, wat best zielig was om te zien. De kinderen vonden het spannend, maar waren erg moedig!
Christel heeft de hele ochtend geholpen bij de computerles en kan geen computer-geluidjes meer horen. Lisanne en Leanda hadden ook computerles op maandag, maar hebben alleen geholpen bij het neerzetten en het opruimen van de laptops. Bij Lisanne en Leanda op school kwam er een man langs van de Mined, dat is het ministerie van onderwijs in Nicaragua. Hij schijnt vier keer per jaar langs te komen, dus wij boffen dat wij dit hebben meegemaakt i.v.m. ons onderzoek.
Na school hebben Lisa en Christel de schone was weer opgehaald bij de wasserij en hebben we nog wat (dagelijkse) boodschapjes gedaan. Ze waren bijna thuis, toen een fietser het nodig vond om Lisa van haar kettinkje te beroven. Dit is natuurlijk een hele nare gebeurtenis en het heeft ons wel weer even wakker geschud. Gelukkig konden Christel en Lisanne het bedeltje nog wel vinden op de straat.
Lisanne en Christel hebben heeeeerlijke pannenkoeken gebakken. Dit was best nog wel een klus als je nagaat wat voor een kook materialen wij tot onze beschikking hebben. Gelukkig kennen ze hier wel stroop en ook smaakte de chocoladepasta goed.

Dinsdag hadden Lisa en Christel hun wekker om 5 uur staan, omdat ze vandaag met hun school/klas naar Managua zouden gaan. Ze hadden om 6 uur afgesproken bij de kathedraal, maar na een kwartier wachten was er nog steeds geen andere vrijwilliger en besloten ze om niet te gaan: een dagje vrij dus. Lisanne en Leanda hadden wel gewoon stage en stonden om 7 uur bij de kathedraal. Op school hebben zij kleine klusjes gedaan zoals afwassen en eten uitdelen. De school besloot dat wij om 10 uur al naar huis mochten en dus hadden we genoeg tijd om thuis nog aan onze onderzoeken en schoolopdrachten te werken. Joepie de poepie!
We wilden in de middag nog even wat doen en besloten daarom om naar een kerk te gaan om de toren te beklimmen. Hieruit zouden we een mooi uitzicht hebben over Granada. Helaas was de kerk dicht en zijn we weer richting La Casita gegaan. Verder hebben we op dinsdag altijd een meet-and-greet met alle vrijwilligers van La Esperanza. De vrijwilligers van de school van Lisanne en Leanda waren aan de beurt om de bijeenkomst aan elkaar te praten/te presenteren.

Woensdagochtend stonden we weer gezellig met z’n vieren op. We hebben op Skype gezongen voor Lisanne’s vader (van harte gefeliciteerd, 52 jaar!) en hadden we weer een dag stage voor de boeg. Vandaag werd Leanda verteld dat ze naar de tandarts moest: met zes kinderen en als enige begeleider. Dat is best een uitdaging als je niet zo goed Spaans spreekt. Ook bij deze leerlingen werd minimaal één tand getrokken. Toen de man die hun weer kwam ophalen arriveerde, kregen de leerlingen allemaal een snoepje omdat ze zich goed hadden gedragen. Jullie lezen het goed: alle kinderen hebben nu al hele slechte gebitten, maar krijgen een snoepje nadat ze net bij de tandarts zijn geweest. Heel bijzonder.
Lisanne bleef op stage en heeft geholpen bij de computers en geobserveerd voor ons onderzoek. Lisa en Christel hadden vandaag weer computerles (fiësta!).

Hopelijk schetst dit een beetje een goed beeld van hoe onze dagen op stage er hier uit zien. Het is best wel chaotisch, omdat wij niet weten waar we aan toe zijn.